พ้นทุกข์ลำบากเวทนาอยู่แล แต่ทว่ายังกลัวความตายอยู่ ถึงรู้ว่าตายไปนี้จะพ้นทุกข์ก็สะดุ้งกลัว
ต่อความตาย เปรียบดุจบุรุษชายเป็นโทษกลับกลัวท่านผู้จะโปรดนั้น ขอถวายพระพร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากร มีพระราชโองการตรัสว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า พระผู้
เป็นเจ้าลงกล่าวเหตุอันอื่นให้ยิ่งกว่านี้ไปให้โยมสิ้นสงสัยในกาลบัดนี้
พระนาคเสนมีเถรวาจาว่า มหาราช ดูกรบพิตรพระราชสมภาร เปรียบปานดุจ
บุรุษผู้หนึ่งอันอสรพิษขบเข้า บุรุษนั้นง่วงเหงาเมามัวทอดตัวไปด้วยกำลังพิษอันร้ายยิ่ง ยังมี
บุรุษผู้หนึ่งเป็นหมองูรู้วิชาร่างมนต์ เรียกเอาตัวงูนั้นให้กลับมาสู่สำนักคนเจ็บด้วยฤทธิ์มนต์
แล้วให้งูนั้นดูดเอาพิษร้ายออกจากกายคนไข้ ฝ่ายบุรุษชายคนเจ็บนั้นเมื่ออสรพิษดูดพิษร้าย
เพื่อจะให้หาย เขายังจะกลับกลัวงูอีกหรือหาไม่ พระราชสมภาร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสว่า อาม ภนฺเต ข้าแต่พระ
ผู้เป็นเจ้า บุรุษที่อสรพิษขบนั้น ครั้นเห็นงูดูดเห็นก็จำจะมีจิตสะดุ้งกลัวอยู่
พระนาคเสนมีเถรวาจาว่า ดูกรบพิตรพระราชสมภาร บุรุษนั้นเมื่องูจะดูดพิษร้ายออก
จากกาย เพื่อจะให้สำราญเป็นสุขสวัสดีทีเดียว ยังว่ามีจิตสะดุ้งตกใจกลัว ฉันใดก็ดี สัตว์นรก
ปรารถนาจะตายไปให้พ้นทุกข์ ครั้นว่าจะตายเล่าก็กลัวความตาย เหมือนบุรุษชายที่กลัวงู อัน
ดูดพิษฉะนั้น มหาราช ขอถวายพระพร บพิตรผู้เป็นใหญ่ในสมบัติมไหศวรรย์ อนิฏฐํ อกนฺตํ
มรณํ ชื่อว่าความตายจะได้เป็นรักที่ยินดีแห่งสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงหามิได้ ตสฺมา เหตุ
ดังนั้น สัตว์อันทนทุกข์จะอยู่ในนรกนั้น มจฺจุโน ภายนฺติ จึงกลัวความตาย ขอถวายพระพร
พระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากร ก็ตรัสสรรเสริญว่า สาธุ ดังข้าพเจ้าซ้องสาธุการ สมฺปฏิจฺ-
ฉามิ โยมจะรับจำเอาถ้อยคำของพระผู้เป็นเจ้าไว้ในกาลบัดนี้
สัตตานัง มัจจุโน ภายนปัญหา คำรบ 3 จบเพียงนี้

มัจจุปาสามุตติกปัญหา ที่ 4

สมเด็จพระเจ้ามิลินทาธิบดีมีพระราชโองการตรัสถามปัญหาอื่นสืบไปเล่าว่า
ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้ปรีชา ภาสิตํ เจตํ ภควตา สมเด็จพระภควันตบพิตร
พิชิตมารมีพระพุทธฎีกาโปรดประทานไว้ว่า สัตว์ทั้งหลายจะเร้นซ่อนตนอยู่ในที่ใด นปฺปสเหยฺย